هوای پاییزی رو خیلی دوست دارم، ورزش تو این هوا هم خیلی دوست دارم..حتی اگر یه ربع پیاده روی باشه و هوا خیلی سرد باشه.نـــــــفـــــــــس عــــــمـــــــــیـــــــــق خیلی می چسبه..نم نم بارون هم که باشه عالی میشه.
هر بار که قدم می زنم و نم نم بارون هم هست..تصویر و خاطرات اولین خونه مشترکمون میاد جلوی چشمام.. چقدر اون روزها شاد بودیم و بی دغدغه..دقیقا همون حس میاد توی وجودم..حس اولین ها..حس تازه بودن ها..حس نو بودن ها.. اون موقع ها از هر روز هوای بارونی لذت میبردم..وقتی پنجره رو باز می کردم و هوای تازه می اومد تو خونمون..وقتی با هر ناراحتی و خوشحالی از پنجره به پارک پشت خونه و فضای سبز کوچکش خیره می شدم.. خدا رو شکر که ناب ترین حس هم توی همون خونه تجربه کردیم..حس ناب مادر شدن..
پ.ن: دلم می خواد باشگاه ثبت نام کنم ولی هم مسیرش دوره و هم وقت زیادی می گیره. مثل بچگی های خودم که با مامانم می رفتم، باید دخترک هم ببرم تا بشینه گوشه سالن و منو تماشا کنه!
پ.ن: اگر برم، بعدباشگاه اون نـــفــــس عــــمـــیـــــق عملی میشه